Η θεατρική Αγωγή σαν παιδαγωγική μέθοδος χρησιμοποιεί το δράμα και το παιχνίδι για να δημιουργήσουν τα ίδια τα παιδιά με σωστή καθοδήγηση έναν χώρο έκφρασης και επικοινωνίας χρησιμοποιώντας όλα τους τα εκφραστικά μέσα καθώς και όλο το φάσμα των συναισθημάτων τους. Τα παιδιά δεν είναι πια παθητικοί θεατές όπως σε μια θεατρική παράσταση αλλά συμμετέχουν, καθορίζουν, ανακαλύπτουν και δημιουργούν από το τίποτα τα πάντα με οδηγό τη φαντασία, το σώμα και τον λόγο.
Ακόμη μαθαίνουν να δημιουργούν χωρίς ανταγωνισμούς συλλογικά μέσα σε ένα προστατευμένο χώρο που η συμμετοχή τους δεν γίνετε αντικείμενο αξιολόγησης κριτικής ή απόρριψης. Έτσι το παιδί τονώνει την αυτοπεποίθηση του και μεγιστοποιεί την κοινωνικότητα του. Μέσα από ορθοφωνικές ασκήσεις βοηθάμε στην σωστή άρθρωση των παιδιών και με της ασκήσεις αναπνοών βοηθάμε στην χαλάρωση αλλά και στην ορθότερη εκφορά του λόγου.
Τέλος η θεατρική Αγωγή δίνει άμεση ευκαιρία για δημιουργική έκφραση στο εδώ και στο τώρα κάτι που δεν μπορεί να πάρει από άλλες παιδαγωγικές πρακτικές.
Κουκλοθέατρο
Το κουκλοθέατρο αποτελεί ένα σημαντικό μέσο ψυχαγωγίας για το παιδί. Η κούκλα είναι ένα προστατευτικό δίχτυ για το παιδί καθώς η κούκλα δεν είναι ηθοποιός άρα δεν υποκρίνετε είναι μια αυτόνομη οντότητα που επιτρέπει στον κουκλοπαίχτη να εκφραστεί χωρίς άγχος.
Μέσω του κουκλοθεάτρου και της κούκλας το παιδί μπορεί να εκφράσει σκέψεις , φόβους, ανασφάλειες ας μην ξεχνάμε πως ένα πρώτα παιχνίδια ενός παιδιού είναι η μίμηση μέσω κούκλας υπαρκτής η ανύπαρκτης όπως είναι τα δάκτυλα του χεριού, το γνωστό παιδικό τραγούδι πάει ο λαγός είναι μια πρώτη μορφή κουκλοθέατρου.
Αφήγηση παραμυθιών
Η αφήγηση παραμυθιών είναι μια εκδρομή, δεν είναι δουλειά. Για να έχουμε “παρουσία” τη στιγμή της αφήγησης πρέπει να είμαστε στο εδώ και στο τώρα σε απόλυτη σύνδεση με τα παιδιά.
Περιμένουν να τους δείξουμε το μοναδικό αξιοθέατο που ανακαλύψαμε πρώτοι εμείς. Δεν θα τους το δείξουμε σαν ξεναγοί αλλά σαν συνοδοιπόροι που παίρνουμε την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη ευχαρίστηση με αυτούς, ξαναβλέποντας μαζί τους το μαγικό τοπίο του παραμυθιού.
Είμαστε εδώ, μαζί μ’ αυτή την αληθινή ιστορία που δεν έχει συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα αλλά υπάρχει και ζωντανεύει από τα ίδια τα παιδιά. Γιατί αυτή είναι η μαγεία του βιβλίου δίνει ζωή σε κάτι φανταστικό.
Έτσι με αυτά τα ερεθίσματα τα παιδιά καλλιεργούν την φιλομάθεια, και την φιλαναγνωσία ακόμη πλουτίζουν τα το λεξιλόγιο τους.